| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
Żyłam jak miliardy innych dusz.
Żyłam obok was, żyłam tuż, tuż.
Nikt wam nie nakazał kochać mnie
zanim nie skończę na skrzyni dnie.
Nikt mi nie nakazał jak mam żyć,
jak dla wszystkich miałam dobrą być.
Kroczyłam swoją własną drogą
starałam się nie być wam trwogą.
Skórą ozute stare kości -
nastrój daleki od radości.
Płaszcz wyjęty z kąta szafy,
drogie kwiaty - nie zrobić gafy.
A potem niech każdy ma swój świat,
a pamięć niech kwitnie jak twój kwiat.
Już nie pamiętam jak sie zaczął świat
ani jak wyglądał ten pierwszy z nas
ile płatków miał najwcześniejszy kwiat
jak wysoki był ten najwyższy las.
Kult bożka splecionego z marzeń
pierwszy kurhan udeptany żalem
gama nie nazwanych jeszcze wrażeń
pierwsza dama ozdobiona szalem.
Nie mam pewności - męczą mnie tezy
szarlatani myśli ucierają -
uparcie niszczą mnie, zaradnego.
Z zakłamaniem brak mi syntezy.
Szczerzy ludzie szybko umierają -
pewnie dlatego nie znasz żadnego.
Widziałem sokoła w paśmie czterech gór
rozpostartymi skrzydłami ciął powietrze
nawet na chwile na mnie nie spojrzał w dół
władca przełęczy łopoczący na wietrze.
On zna tu każdą dziką, niedostepną grań
rzuca gęsty cień na korony starych drzew
nie patrzy czyś bogaty czy też może drań
nie patrzy na twe cnoty, ani na twój grzech.
Poderwał się do lotu, zostawił swój znak
nad ludzkimi głowami kreśli własny szlak
wolny od naszych przykrych wad, naszych lęków.
Leci ponad szczyty przez szczeliny ciasne
leci wyżej niż czekanów iskry jasne
wolny od krzyków kłamców, od naszych jęków.
Głowę skrywam pod czarnym kapeluszem
ludzi wokół zarażam animuszem
żal mi, że tak późno urodziłem się
że nigdy nie miałem szansy spotkać cię.
Wiele lat żyłem całkiem nieświadomy
dla swej wrażliwej duszy niewidomy
bo przecież facet nie może ronić łez
ani o uczuciach formułować tez.
Po prostu żyłeś tak jak tego chciałeś
choć gorycz dni ostatnich przeczuwałeś.
Pokazałeś nam, co znaczy sobą być -
małokto tak dziś potrafi jeszcze żyć.
Za mały, za mały dla ciebie był świat
chociaż byłeś wolny jako dziecko-kwiat.